رقص تانگو
می‌خواهیم با رمانتیک ترین رقص دنیا به اسم رقص تانگو آشنا شویم . رقصی که شهرت جهانی دارد و در مراسم عروسی است که توسط عروس و داماد و یا میهمانان اجرا می‌شود و امروزه در ایران نیز بسیار طرفدار زیادی دارد.
رقص تانگو یکی از رقص های مجلسی به شمار می‌رود این رقص به تدریج به تئاترها راه پیدا کرد و کم کم فراگیر شد و به رقص لوکس و مدرن رسید. امروزه سبک‌های مختلف تانگو وجود دارد و هر ساله مسابقات بین‌المللی رقص تانگو در سراسر جهان برگزار می‌شود که نشان از محبوبیت رقص تانگو دارد. از جمله سبک‌های مختلف رقص تانگو می‌توان به رقص تانگو آرژانتینی Argentino تانگوی بالروم Ballroom تانگوی چینی تانگوی آنتیک vintage tangos و تانگوی فنلاندی اشاره کرد. تانگوی آرژانتینی بیش از بقیه سبک‌ها به سبک ریشه اصل این رقص نزدیک‌تر است و تانگوی اصیل شناخته می‌شود.
تاریخچه رقص تانگو
رقص تانگو از فرهنگ اسپانیایی و آفریقایی الگو گرفته‌است. سرچشمه رقص تانگو محله‌های پایین دست بوئنوس آیرس بوده‌است.
موسیقی رقص تانگو نیز از ترکیب سبک‌های مختلف موسیقی اروپایی شکل گرفته‌است در اوایل قرن بیست میلادی رقاصان و نوازندگان این سبک از بوئنوس آیرس به نواحی دیگر اروپا سفر کرد و رقص تانگو را در کشورهای دیگر نیز توسعه دادند رقص تانگو در پاریس مورد توجه مردم قرار گرفت و پس از آن به لندن برلین و دیگر کشورها راه یافت. رقص تانگو نوعی میلونگا به همراه قطع حرکات است. از سال ۱۸۹۵ بسیاری از حرکات و حتی نوع نگه داشتن یار رقص تغییر کردند. برای نمونه دست مرد بجای کتف زن بر روی کمر او قرار گرفت.بین سال‌ها ۱۸۸۰ تا ۱۹۳۰ میلادی تقریبا شش میلیون مهاجر وارد آرژانتین شدند.اکثر این مهاجران از جنوب اروپا بودند که با توجه به سیاست مهاجرپذیری آرژانتین و به دنبال زندگی مطلوب تر به این کشور مهاجرت کردند. پس از اینکه با مقاومت زمین داران بزرگ اصلاحات ارضی با شکست مواجه شد وضعیت اقتصادی در این کشور رو به دشواری گذاشت و فقر و بیکاری افزایش یافت. اقوام مهاجر به آرژانتین سازها و رقص‌های خود را نیز با خود به این کشور بردند. در بنیاد رقصی که بعدها تانگو نامیده شد عناصر یا اِلمان‌های رقص مازورکاًی لهستانی ها و ساز آکاردئون بایان آلمانی ها و رقص‌های دیگری چون والس لندلر دیده می‌شود. از ترکیب بسیاری از عناصر فرهنگی مهاجران در سال‌های پایانی قرن نوزدهم اول نوعی موسیقی به همراه آواز به نام میلونگا به وجود آمد که با رقص همراه شد. فلوت ویولن گیتار که بعدها هم پیانو به آن اضافه شد عناصر اصلی این موزیک را تشکیل دادند. این موسیقی در محلات فقیر و کافه‌هایی بدنام که زنان روسپی رفت و آمد داشتند نواخته می شد. در سال ۱۹۰۰ میلادی پاپ پیوس دهم رقص تانگو را جزو گناهان اعلام کرد و رقص تانگو برای افراد مؤمن ممنوع شد. رقص تانگو در آن زمان به یک رقص مردمی تبدیل شده بود. کازیمیرو آیین از رقصندگان مشهور آن زمان به رم سفر کرد و با اجرای یک رقص به همراه منشی سفارت آرژانتین در مقابل پاپ موفق شد نظر او را عوض کند. تا سال ها رقص تانگو در میان اشراف حاکم بر آرژانتین رقص افراد فقیر و بی سروپا محسوب می شد. قبل از آغاز جنگ جهانی اول رقص تانگو به اروپا راه یافت و اول پاریس را تصرف کرد در آن دوران آنچه در پاریس پذیرفته می‌شد مدرن به حساب می‌آمد و رقصیدن تانگو در پاریس باعث شد نظر اشراف آرژانتین به این رقص عوض کند. رقص تانگو در پاریس محدود نشد و تب آن دیگر کلان شهرهای اروپا را نیز فرا گرفت. معلمان رقص انگلیسی با تغییراتی در حرکات تانگو نوعی از تانگوی اروپایی به وجود آوردند که هنوز هم جزو رقص‌های استاندارد محسوب می‌شود. فرم‌های دیگری هم از رقص تانگو همچون تانگوی موریس و تانگوی استانلی در نیویورک به‌وجود آمد که نتوانستند دوام داشته باشند. رقص تانگو در سال ۱۹۱۵ به فنلاند رسید و از محبوبیت زیادی برخوردار شد تا حدی که بومی شد آن به تانگوی فنلاندی معروف است. در فنلاند فستیوال‌های رقص تانگوی زیادی برگزار می‌شود. رقص تانگو در سال ۱۹۱۱ به دربار نیکلای دوم در روسیه راه یافت. در ژاپن نیز با کمک بارون تسونامی مگاتا بود که پس از چند سال سکونت در پاریس به دلیل جراحی رینو پلاستی رقص تانگو به این کشور راه یافت. رقص تانگو در سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۵۵ در آرژانتین دوران طلایی خود را گذراند. اکثرمردم دارای رادیو شدند و می توانستند با این موزیک برقصند. از سوی دیگر در حالی که اروپا درگیر جنگ بود وضعیت اقتصادی آرژانتین با تأمین مواد غذایی و به خصوص گوشت کشورهای درگیر جنگ بهبود یافت و مردم از توان مالی رفتن به کافه‌ها و شرکت در خوشگذرانی و رقص تانگو برخوردار بودند. همزمان با سرنگونی دولت خان پرون توسط نظامیان و قطع کمک‌های فرهنگی که به حفظ رقص تانگو کمک می کردند از اواخر دهه ۱۹۵۰ جوانان به موزیک راک و رقص راک‌اندرول روی آوردند و تانگو در دهه شصت میلادی حتی در خود آرژانتین تقریباً به فراموشی سپرده شد. با تلاش‌های آستور پیازولا در دهه ۱۹۷۰ میلادی جان تازه‌ای به رقص تانگو دمیده شد. این نوازنده و آهنگساز بزرگ با رقص تانگو نووو Tango Nuevo در سراسر دنیا به عنوان نماینده موسیقی ریو دلا پلاتا Rio de la Plata شناخته می‌شود. با شروع کودتاهای نظامی در آمریکای لاتین ۱۹۷۳ در اروگوئه و شیلی و ۱۹۷۶ در آرژانتین بسیاری از روشن فکر به اروپا رفتند که در بین آن‌ها آستور پیازولا نیز دیده می‌شد. آن‌ها توانستند با حس رقص تانگو غم و اندوه خود را بیان کنند و به گوش دنیا برسانند.رقص تانگوی آرژانتینی برخلاف رقص‌های دیگر حرکات ثابتی ندارد و نوعی رقص بداهه Improvisation است که از قدم های گوناگون تشکیل شده‌است. با این حال تعداد زیادی اِلمان ثابت وجود دارد که رقصندگان می‌توانند آن‌ها را بکار ببرند. در مجموع یازده نوع رقص تانگو وجود دارد. از دهه ۱۹۸۰ میلادی به این سو بار دیگر بر محبوبیت رقص تانگو افزوده شده‌است و هر ساله هزاران نفر در کنار هم به رقص تانگو می‌پردازند.
انواع رقص تانگو
قص تانگو انواع گوناگونی دارد و رقص دو نفره است که توسط یک مرد و یک زن انجام می شود و انفرادی نیست.رقص تانگو بیانگر عنصری از عاشقانه در جنبش های هماهنگ شده خود است.
رقص تانگو Canyegue
این سبک از رقص تانگو با نام Tango Orillero نیز معروف است.این سبک از رقص تانگو قدیمی است و در اوایل قرن بیستم در محله ها میرقصدند.مشخصه آن رقصیدن در حالت V شکل حالت بسته و بدون استفاده از کراس اوور است.
قدم ها کوتاه هستند و زانوها خم نگه داشته می شوند.
رقص تانگو میلونگوئرو
این سبک از رقص تانگو با حالت انباشته شناخته می شود.این نوع وضعیت به این صورت است که قسمت بالایی بدن در تماس دائمی با بدن پارتنر است.موقعیت زوجین حتی اگر هشت یا نوبت شوند تغییر نمی کند.یکی از مهم ترین ویژگی های این سبک تعادل است.
رقص تانگو سالن رقص
این سبک رقص تانگو به این معنی که یکی از کم نمایش ترین سبک ها در بین تمام سبک ها است.آیا شما از آن دسته رقاصانی هستید که دوست دارید با رقصیدن بداهه بنویسید؟این بهترین سبک رقص تانگو برای شما است چون برای رقصیدن آن نیاز به بداهه نوازی خوبی دارد.علاوه بر این انواع سبک های رقص اجتماعی مانند ویلا اورکیزا میلونگوئرو و تانگوهای سبک باشگاهی را که در تالارها رقصیده می شوند و نه برای نمایشگاه مانند رقص تانگوی فانتزی یا تانگوی صحنه ترکیب می کند. رعایت خط رقص تانگو بسیار مهم است اما در نوع بغل کردن و حرکات تنوع زیادی وجود دارد.این باعث می شود تا فاصله بیشتری بین رقصندگان وجود داشته باشد و به زن اجازه می دهد تا دورها را آزادانه بدود. اگر شما جزو رقصندگانی هستید که دوست دارند آزادانه بچرخند رقص تانگو سالنی بهترین سبک برای شما است.
تانگوی جدید یا تانگو نووو Tango Nuevo
Tango Nuevoانعطاف پذیرترین سبک رقص تانگو است. رقص تانگو تلفیقی از سبک های مختلف موسیقی تانگو است و به همین دلیل است که عناصر رقص های دیگر مانند سوئینگ و سالسا را در خود جای داده است.
آیا تمایل دارید مراحل مختلف را در رقص تانگو ترکیب کنید؟اگر اینگونه است دریغ نکنید تا رقص تانگو نووو را امتحان کنید تا بتوانید مراحل Swing و Salsa خود را همراه با تانگو انجام دهید برخلاف دیگر سبک‌های تانگو رقص تانگو نووو در حرکات و فیگورهایش با سیالیت رقصیده می‌شود.برش های زیادی وجود ندارد که با تداوم حرکت رقصیده شود.این سبک از رقص تانگو هم از نظر موسیقی و هم از نظر رقص بیانگر درام زیادی است.
رقص تانگو فانتزی یا نمایش تانگو
این سبک از رقص تانگو چیزی است که ما به عنوان رقص تانگوی صحنه شناخته می شود.می توان این سبک را در نمایشگاه ها مسابقات و نمایش ها دید.این سبک از رقص تانگو با ترکیبی از ریتم های مختلف و رقص های دیگر ژانرهای رایج رقصیده می شود.
بهتر است ببینیم که ریشه رقص تانگو چیست و از کجاست؟رقص تانگو یک رقص کلاسیک و به اصطلاح رقص مجلسی است که در اوایل قرن بیستم و اولین بار در شهر بوینس آیرس آرژانتین به وجود آمد. البته بعضی از استادان گفته اند که این رقص از شهر مونته ویدئو در کشور اروگوئه شروع شده است.این رقص ابتدا برای افراد فقیر بوده و بعد ها توسط مهاجران اسپانیایی به اروپا معرفی شده و بعد از آن به آمریکا منتقل شده است. در آمریکا این رقص خیلی رایج شده و به حالت امروزی رسیده است.ردر آرژانتین روز 11 دسامبر به نام روز ملی تانگو نام گذاری شده است.رقص تانگو باید همراه با یک آهنگ مناسب هماهنگ شود. رقص تانگو پیچیدگی های زیادی دارد و به راحتی قابل آموختن نیست. به شما پیشنهاد می کنیم که اگر می خواید رقص تانگو را آموزش ببینید و در مراسم جشن اجرا کنید به فیلم های آموزشی اکتفا نکنید و حتما به کلاس آموزش رقص مراجعه کنید.
بدون دیدگاه