رقص اوکراینی
رقص اوکراینی به رقص‌های محلی مردم اوکراین اشاره دارد.این سبک هنری تلطیف شده در فرهنگ اوکراین چنان نفوذ کرده‌است که امروزه تعداد محدودی از گونه های کاملاً سنتی رقص اوکراین باقی مانده‌است.
رقص اوکراینی اغلب پرانرژی سریع و سرگرم‌کننده توصیف می‌شود و نمونه مشخص از فرهنگ اوکراین است که بلافاصله در سراسر دنیا شناخته شده و خیلی مورد توجه قرار می‌گیرد.رقص اوکراینی یک رقص محلی است که در قلمرو خاصی نمایان می‌شود و برای یک منطقه و ملت خاص سنتی خاص دارد حرکات ریتم‌ها لباس‌ها و …
یک رقص صحنۀ محلی که توسط یک طراح رقص در یک گروه حرفه‌ای یا آماتور برای اجرای روی صحنه انجام می‌شود امکان دارد رقص اوکراینی باشد اما دیگر یک رقص محلی روزمره نیست.گونه‌های اصلی رقص محلی اوکراینی به عنوان یکی از قدیمی‌ترین انواع هنر رقص محلی شامل رقص دوار یا رقص دایره‌وار است که رقیدن آن با آیین‌های سالنما مرتبط است و رقص‌های روزمره که شامل متلیتسا Metelitsa هوپاک کوزاچوک Kozachok هوتسولکا Hutsulka کولومیکا کوادریل چهارگوش و رقص پولکا است.
تاریخچه رقص اوکراینی
تاریخچۀ رقص اوکراینی در این مرحله از حرفه واسیل ورخوینتس متفاوت است. به علت عواقب بعد از انقلاب روسیه به طور همزمان هم در اوکراین و هم در خارج از پردۀ آهنین برای بیش از چهل سال رقص اوکراینی گسترش یافت.
در اوکراین ورخوینتس همچنان درگیر آموزش نسل بعدی رقصندگان بود در حالی که در خارج از اوکراین واسیل آورامنکو بر اساس آثار ورخوینتس شکلی هنری را در دیاسپورای اوکراینی گسترش می‌داد.
با بررسی نقوش در حال حرکت که روی ظروف سفالی تریپیلیان به تصویر کشیده شده‌اند می‌توان گفت که حداقل از هزاره سوم قبل از میلاد رقص اوکراینی در سرزمین‌های اوکراین امروزی اجرا می‌شده‌است. فرض بر این است که تا وقتی معرفی مسیحیت در روس کی یف در سال ۹۸۸ میلادی رقص یک کارکرد آیینی بسیار مهم در سرزمین‌های اوکراین امروزی داشته‌است. آیین‌های قبل از مسیحیت رقص اوکراینی را با موسیقی شعر و ترانه ترکیب می‌کردند. بقایای این رقص‌های آیینی اوبریادووی تانتسی رقص ناهار همچنین خُرُوود نوعی رقص دایره‌وار را ببینید رقص‌های بهاری یا وسنیانکی هستند که به اسم‌های هاهیلکی هایلکی هاییوکی یاهیلکی یا روهولکی شناخته می‌شوند و اکنون به شکل محدود باقی مانده‌اند. یکی دیگر از رویدادهای فصلی با رقص جشنواره سالانه قبل از برداشت محصول کوپالا بود که تا به امروز موضوع مورد علاقه طراحان رقص اوکراینی است.
این رقص‌های آیینی مذهبی قبل از معرفی مسیحیت به شدت در فرهنگ مردم ریشه کرده بودند طوری که مبلغان مسیحی به جای تلاش برای حذف آن‌ها مضامین مسیحی را در ترانه‌ها و اشعار همراه با رقص وارد کردند. دین خود را وسعت دادند و همچنین قدم‌های هزار ساله و گونه‌های طراحی رقص را قادر ساختند که نسل به نسل منتقل شوند.
تقریباً در دوران قیام‌های کازاک در اوکراین رقص‌های اجتماعی در بین مردم بومی سرزمین‌های اوکراین امروزی محبوبیت بیشتری پیدا کرد. رقص‌های اجتماعی اوکراینی یا پوبوتُوی تانتسی را می‌توان با دو ویژگی از رقص‌های آیینی پیشین اوکراین متمایز کرد رواج همراهی موسیقی بدون ترانه و افزایش حضور بداهه‌پردازی هوپاک و کوزاچوک اولیه به عنوان رقص اجتماعی در نواحی اطراف رودخانه دنیپر گسترش یافتند در حالی که هوتسولکا و کولومیکا در کوه‌های کارپات در غرب سر برآوردند. در آخر رقص‌های اجتماعی خارجی مانند پولکا و کوادریل چهارگوش محبوبیت پیدا کردند و بعد از اجرای رقصندگان بومی و نوازندگانی که استعداد بداهه‌پردازی داشتند تغییرات متمایزی گسترش یافتند.
سومین نوع اصلی رقص محلی اوکراینی که قبل از زمان مدرن گسترش یافت رقص‌های سیوژتنی تانتسی به موضوعی یا روایاتی بود. رقص‌های داستانی سطح پیچیده‌ای از پانتومیم و حرکات را در بر می‌گرفت که مخاطبان را سرگرم می‌کرد. رقص‌های داستانی راوی گروه خاصی از مردم از طریق حرکاتی که رفتار آن‌ها را تقلید می‌کرد بود. چنین رقص‌هایی شامل شِوِچیکی خیاطان کوالی آهنگران و کوساری دروگران بودند.
در شروع قرن هجدهم اجرای بسیاری از این رقص‌های سنتی شروع شد یا با اشاره موضوعی به واسطه تجارت نمایشی شکوفا گردید. تئاترهای دهقانی یا رعیتی مردمان بومی تحت انقیاد اوکراین امروزی را سرگرم می‌کردند که به طبقات اجتماعی پایین در سرزمین‌های خود تنزل داده می‌شدند در حالی که حاکمان خارجی آن‌ها اغلب در مقایسه مجلل زندگی می‌کردند و سرگرمی‌های خارجی و رقص‌هایشان را وارد می‌کردند. در چنین شرایطی است که رقص‌های محلی اوکراینی که آرمان‌های یک جامعه کشاورزی را به تصویر می‌کشیدند به روی صحنه می رفتند و محبوبیت بیشتری در میان مردم بومی به دست آوردند که بیشتر تئاتر را به شغلی پر رونق تبدیل کرد.
سبک‌های رقص اوکراینی
زمانی که اجرای رقص محلی اوکراینی بر روی صحنه آغاز شد اساسا تغییر کرد چون به شکل هنری جدیدی تبدیل شد
رقص صحنه محلی اوکراینی هنگامی که استادان رقص مانند ورخوینتس و آورامنکو آغاز به جمع‌آوری رپرتواری از رقص‌ها و گشت و گذار در سرزمین‌های اوکراین با گروه‌های خود کردند کارگاه‌هایی را در روستاها تدریس می‌کردند تغییرات منطقه‌ای ذاتی که از طبیعت بداهه‌پردازانه رقص‌های محلی مدرن اوکراین نشات می‌گرفت به آرامی کم رنگ شدند. انواع رقص‌هایی که در نقطه‌ای از کشور دیده می‌شد در سایر نقاط کشور اجرا می‌شدند و رقص‌های اوکراینی به گروهی همگن‌تر تبدیل می‌شدند.
اوکراین دارای مناطق قومیتی زیادی است که خیلی از آن‌ها موسیقی گویش فُرم لباس و مراحل رقص خود را دارند. با این حال بورس تحصیلی ورخوینتس و آورامنکو بیشتر به روستاهای مرکزی اوکراین محدود بود. به تدریج دیگران با تحقیق در مورد اشکال رقص اقوام گوناگون غرب اوکراین تخصیص بورس تحصیلی و تأسیس گروه‌های رقص منطقه‌ای جای خالی این تحقیق را پر کردند. با این حال بیشتر این تحقیقات بعد از سفرهای ورخوینتس و اورامنکو در اوکراین انجام شد که منابع موجود دانش رقص سنتی را به روستاهای منزوی یا جوامع مهاجری که سرزمین‌های بومی خود را قبل از سفرهای ورخوینتس و آورامنکو ترک کردند محدود کرد.
به علت وسعت و نفوذ آثار اولیه ورخوینتس و آورامنکو اکثر رقص‌هایی که این مناطق قومی فرهنگی را به نمایش می‌گذارند همان طور که توسط گروه‌های رقص صحنه محلی زمان مدرن اوکراینی اجرا می‌شوند هنوز مراحل اولیه بیهونتس و تینوک را در خود جای داده‌اند. اگرچه تغییرات جدیدی بین سبک‌های منطقه‌ای رقص در نتیجه آموزش‌ها و طراحی‌های رقص پیشرفته‌تر رواج یافته‌اند اما رقص‌های داستانی شخصیت‌ها مانند افسانه‌های پانتومیم و رقص‌های آیینی صحنه لزوماا به مناطق خاصی مرتبط نیستند.
لباس‌های صحنه‌ای که توسط گروه‌های رقص مدرن اوکراینی انتخاب شده‌اند بر اساس لباس‌های سنتی هستند اما تصویری ایده‌آل از زندگی روستایی را نمایش می‌دهند با رقصندگانی که لباس‌های یکسان در رنگ‌های پر جنب و جوش می‌پوشند که به واسطه طبع یا زمان خدشه‌دار نشده است. در حالی که مراحل رقص لباس‌ها و موسیقی از رقصی به رقص دیگر مختلف است مهم است که بدانیم خیلی از این تغییرات ساختارهای رقصی مدرن هستند با تغییراتی که توسط پیشرفت هنر بیش از توجه به حفظ سنت‌های فرهنگی انجام شده است.
انواع رقص اوکراینی
رقص محلی صحنه اوکراینی در مرحله اول مسیر تبدیل شدن به تجسم کنونی خود را اول از طریق آثار واسیل ورخوینتس متولد ۱۸۸۰ میلادی با نام‌خانوادگی اصلی کوستیو بازیگر رهبر گروه و موسیقی‌شناس آماتور شروع کرد.
ورخوینتس سطح حرفه‌ای آموزش در هنر را به عنوان عضوی از گروه تئاتر مایکولا سادوفسکی کسب کرده بود که خود سطح برجسته‌ای از رقص محلی را در تولید درام‌های خود بر اساس مضامین عامیانه اوکراینی گنجانده بود. در طول سفر با گروه تئاتر در اوکراین مرکزی ورخوینتس هر وقت که می‌توانست از روستاهای اطراف شهرهایی که در آن‌ها اجرا داشتند بازدید می‌کرد تا رقص‌های سنتی روستاها را یاد بگیرد و آثار آن‌ها را ضبط کند. کتاب برجسته او که بر اساس این تحقیق استوار است نظریه رقص محلی اوکراین ۱۹۱۹ میلادی برای اولین بار مراحل و اصطلاحات گوناگون را که اکنون توسط همه دانشجویان معاصر رقص اوکراینی به رسمیت شناخته شده است گردآوری کرد. ماهیت رقص محلی اوکراین را با برپایی رقص روی صحنه با نشستن تماشاگران در جلو دو بال و یک پس‌زمینه تغییر داد و متدی برای آوانویسی رقص‌های محلی ارائه کرد که بعدها در سراسر دنیا مورد استفاده قرار گرفت. کتاب وی که بعدها در سراسر اتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار گرفت از آن دوران تاحالا پنج بار تجدید چاپ شده است آخرین بار در سال ۱۹۹۰ میلادی و به عنوان یک متن آموزشی پایه برای رقص اوکراینی باقی‌مانده است.
رقص‌های منطقه‌ای اوکراینی عبارتند از:
• رقص‌های اوکراینی مرکزی یا کوزاک نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های کوزاک‌های هوپاک کازاک اجرا توسط گروه رقص نظامی اوکراینیاوکراینی کوزاکی پولتاوا و دیگر سرزمین‌های مرکزی اوکراین در اطراف رودخانۀ دنیپر این‌ها رقص‌هایی هستند که بیشتر با رقص اوکراینی مرتبط هستند. فرهنگ مرکزی و هوپاک کازاک اجرا توسط گروه رقص نظامی اوکراینی شرقی اوکراین تحت تأثیرات خارجی بسیاری به علت تجارت و تهاجم خارجی گسترش هوپاک کازاک اجرا توسط گروه رقص نظامی اوکراینی یافتند. بزرگترین نفوذ فرهنگی بومی جامعه نیمه نظامی کوزاک‌ها بود که عشق آن‌ها به رقص‌های اجتماعی سبب ایجاد هوپاک ویدئو در یوتیوب کوزاچوک ویدئو در یوتیوب پوزونتس ویدئو در یوتیوب چوماکی ویدئو در یوتیوب و بسیاری دیگر شد. لباس‌های مردانه برای این رقص‌ها بر اساس لباس کازاک‌ها با چکمه پیراهن راحت حمایلی پویاس به دور کمر و شلوار سواری گشاد شارواری طراحی شده است. لوازم جانبی رایج شامل کت کلاه و شمشیر است. لباس‌های زنانه تنوع ظریف‌تری دارند چون بلوز زنانه معمولاً گل‌دوزی‌های بیشتری نسبت به پیراهن مردانه دارد دامن پلاختا با طرح‌های هندسی و رنگ‌های مختلف بافته می‌شود و تاجی از گل و روبان وینوک بر سر می‌گذارند. همۀ این قطعات می‌توانند از روستایی به روستای دیگر یا حتی بر اساس سنتی در یک خانواده متفاوت باشند اگرچه اکثر گروه‌های حرفه‌ای به علت زیبایی شناختی لباس‌های یکسانی به اجراکنندگان می‌پوشانند. سبک این رقص ها آکروباتیک است و از نظر بدنی برای مردانی که اغلب به صورت انفرادی نمایش می‌دهند سخت است. زنان به طور سنتی نقش‌های فرعی را ایفا می‌کردند و ظرافت و زیبایی را به نمایش می‌گذاشتند در حالی که اغلب از نظر فنی به صورت هماهنگ می‌رقصیدند.
• رقص هاتسول نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های هوتسولشچینا است. در حالی که رقص‌های هوتسولِ واسیل آورامنکو تصویری نادرست از رقص‌های هوتسول‌ها اهالی کوهستان که در کوه‌های کارپات زندگی می‌کنند ارائه می‌کرد تقاضا برای تحقیقات بیشتر برای پر کردن شکاف‌های کار اولیۀ ورخوینتس در آخر سبب تجدید علاقه به آداب و سنن هوتسول شد. و به زودی گروه‌های رقص هوتسول و کارپاتی دومین سبک شناخته شده رقص اوکراینی را گسترش دادند. رقص معروف منطقۀ پوکوتیا کولومیکا که از بزرگترین شهر منطقه کولومیا نامگذاری شده است . منطقۀ کوهستانی هوتسول اوکراین هوتسولشچینا در مجاورت مناطق رومانیایی بوکووینا و مارامورش است و این مناطق از نظر قومی و فرهنگی به هم مرتبط هستند. در به تصویر کشیدن رقص هوتسول‌ها رقصندگان به‌طور سنتی موکاسین‌های چرمی معروف به پوستولی و جلیقه‌های تزئین شده به اسم کپتاری را می‌پوشند. شلوار مردانه به اندازۀ لباس کازاک‌ها گشاد نیست و زنان دامنی می‌پوشند که از قطعه‌های جلو و پشت تشکیل شده و از کمر بسته شده است. لباس‌های هوتسول به‌طور سنتی شامل گل‌دوزی‌های نارنجی قهوه‌ای سبز و زرد است. رقص‌های هوتسل به‌خاطر پرنشاط و پرانرژی بودن مشخصه آن کوبیدن سریع و حرکت پیچیده پا همراه با حرکات عمودی نشست و برخاست چابک است. یک رقص معروف دیگر هوتسول آرکان کمند رجوع کنید به آرکان رقص رومانیایی است که در آن مردان دور آتش می‌رقصند.
• رقص‌های فرای کارپات نشان‌دهندۀ فرهنگ و سنت‌های زاکارپاتیای اوکراین است. رقص‌های این منطقه به حرکات رفت و برگشت گردشی وسیع و لباس‌های رنگارنگ معروف هستند که حرکت عمومی آن جهش است. رقصِ امضای این منطقه برزنیانکا است.
• رقص‌های بوکووینایی نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های منطقۀ بوکووینا یک گذرگاه کوهستانی بین اوکراین و رومانی است که از لحاظ تاریخی توسط شاهزاده رومانیایی مولداوی و همچنین امپراتوری هابسبورگ و تاتارها اداره می‌شود. رقص‌های اوکراینی که موسیقی و رقص بوکووینایی را به تصویر می‌کشد سرشار از دوگانگی و مضامین متضاد است که شاید بازتابی از تاریخ سیاسی منطقه باشد. در این رقص‌ها زن و مرد انواع پایکوبی را اجرا می‌کنند. معمولاً سربندهای دخترانه بسیار متمایز است و از ساقه‌های بلند گندم پرهای شترمرغ یا سایر برآمدگی‌های منحصر به فرد تشکیل شده است. گل‌دوزی روی بلوزها و پیراهن‌ها معمولاا با نخ‌های تیره‌تر و سنگین‌تر دوخته می‌شود و دامن‌های زنانه گاهی در جلو باز می‌شوند و زیرپیراهن‌های گل‌دوزی شده را نمایان می‌کنند.
• رقص‌های وولین که نشان‌دهندۀ فرهنگ و سنت‌های وولینیا است. این منطقه در شمال غربی اوکراین قرار دارد. لباس‌های نمایشگر که توسط رقصندگان اوکراینی پوشیده می‌شوند درخشان و پر جنب و جوش هستند در حالی که مراحل رقص با پرش‌های پرانرژی پاهای بلند و بازوهای پر جنب و جوش مشخص می‌شوند. رقص‌های این منطقه به علت نزدیکی جغرافیایی وولین با لهستان و حاکمیت گسترده لهستان بر این منطقه تحت تأثیر رقص‌های سنتی لهستان قرار گرفته است.
• رقص‌های پولیسیایی نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های پولیسیا است. مراحل رقص پولیسیایی که توسط رقصندگان اوکراینی به تصویر کشیده می‌شود بسیار جهشی و با تأکید بر حرکت بلند زانو است. لباس‌ها اغلب شامل رنگ‌های سفید قرمز و بژ به عنوان رنگ‌های اصلی هستند و دختران اغلب پیش‌بند می‌پوشند. رقص محبوب پولیسیایی مازوروچکی نامیده می‌شود.
• رقص لمکو نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های لمکیوشچینا است. منطقۀ قومشناختی لمکوها عمدتا در لهستان قرار دارد و بخش کوچکی از آن در مرزهای فعلی اوکراین قرار دارد. مردم لمکو که نسبتا نژادی جدا شده از اوکراینی‌ها هستند سبک زندگی و قومشناختی منحصر به فردی دارند مانند زندگی هوتسول‌ها که طراحان رقص اوکراینی از به تصویر کشیدن آن لذت می‌برند. لباس‌های رقص معمولاً مردان و زنان را با جلیقه‌های کوتاه به تصویر می‌کشند که نشانی از سبک رقص سبک بال و در عین حال پر جنب و جوش است.
گسترش رقص اوکراینی
طراحان رقص کلاسیک در اوکراین آغاز به روی آوردن به واسیل ورخوینتس به علت تخصص وی در استفاده از نقوش عامیانه بسیار محبوب در آثارش کردند.
علاوه بر اسم‌های معتبری مانند لیتویننکو و لئونید ژوکوف طراحان رقص جوان‌تری مانند پاولو ویرسکی میکولا بولوتوف و هالینا بریوزوا با قدم‌ها و فرم‌های فولکلور طراحی رقص می‌کردند. در این زمان میان جنگ های جهانی هوپاک سه بخشی توسط ورخوینتس ساخته شد.
در سال ۱۹۳۷ میلادی پاولو ویرسکی و میکولا بولوتوف گروه رقص محلی دولتی اتحاد جماهیر شوروی اوکراین را با هدف ارتقاء رقص صحنه محلی به بالاترین سطح هنری خود و تقویت آن به عنوان یک هنر صحنه‌ای قابل اجرا تأسیس کردند. اگر چه این گروه در طول جنگ جهانی دوم منحل شد اما لیدیا چرشنووا که گروه آواز و رقص اوکراینی را در طول جنگ رهبری می‌کرد در سال ۱۹۵۱ میلادی آن را مجدداً ایجاد کرد. بعد از چند فصل کارگردانی توسط واختانگ ورونسکی در تئاتر اُپرای اودسا پاولو ویرسکی از سال ۱۹۵۵ میلادی تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۵ میلادی به عنوان مدیر هنری گروه رقص فولکلور دولتی جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین بازگشت. در طول این دوره بیست ساله پاولو ویرسکی خلاقیت فوق‌العاده ای را در طراحی رقص خود به نمایش گذاشت و رقص صحنه محلی اوکراینی را به سطح شهرت جهانی رساند.
دیگر طراحان و شرکت‌های برجسته اوکراینی عبارتند از:
- گروه کُر مردمی اوکراین که در سال ۱۹۴۳ میلادی به رهبری هریهواری وریوکا در خارکوف تأسیس شد شامل گروهی از رقصندگان به رهبری الکساندر دمیترنکو لئونید کالینین و بعدها اُ هومین بود.
- گروه آواز و رقص کُر نوهورا توسط یاروسلاو چوپرچوک در سال ۱۹۴۶ میلادی تأسیس شد و در سال ۱۹۵۶ میلادی به هالیچینا تغییر اسم داد.
- گروه رقص دنیپروپترووسک پیش از جنگ جهانی دوم در دنیپروپترووسک تأسیس شد و تحت رهبری کیم واسیلنکو از سال ۱۹۴۷ میلادی شکوفا شد. واسیلنکو بارها دربارۀ موضوع رقص صحنه محلی اوکراینی از جمله قاموس کلاسیک رقص صحنه محلی اوکراینی نوشته است.
- گروه رقص یاتران در سال ۱۹۴۹ میلادی در کیرووهراد تأسیس شد و در سال ۱۹۵۷ میلادی با مدیریت آناتولی کریوخیژا شهرت بسیاری به دست آورد.
گسترش رقص اوکراینی در آمریکای شمالی
مهاجران اوکراینی سنت‌های بومی خود را به سرزمین‌هایی که ساکن شدند عمدتاً در کانادا استرالیا ایالات متحدۀ آمریکا و آمریکای جنوبی آوردند. گر چه خیلی از رقص‌های روستایی از این سفرها جان سالم به در برده بودند و جایگاه سنتی خود را در گردهمایی‌های اجتماعی حفظ کرده بودند همان طور که در کتاب رقص اجتماعی اوکراینی کانادایی‌ها اثر آندری ناهاچفسکی مستند شده است از طریق کار واسیل آورامنکو بود که رقص اوکراینی جای پای خود را در غرب ثابت کرد و به عنوان فرم هنری گسترش یافت.
واسیل آورامنکو ۱۹۸۱ و ۱۸۹۵ میلادی کار خود را به عنوان مربی رقص در یک اردوگاه لهستانی در سال ۱۹۲۱ میلادی شروع کرد وی قبلاً هنرهای نمایشی را در کی‌یف خوانده بود و بعد با گروه مایکولا سادوفسکی جایی که او با واسیل ورخوینتس آشنا شد و آموزش دید شروع به همکاری کرد. بعد از جنگ آورامنکو به غرب اوکراین سفر کرد در آخر تصمیم گرفت تا رقص اوکراینی را در سراسر دنیا توسعه دهد. بعد از سفر از طریق لهستان چکسلواکی و آلمان آورامنکو در سال ۱۹۲۵ به کانادا رسید.
آورامنکو تقریباً بلافاصله بعد از ورودش توانست با استخدام مهاجران محلی در کانادا یک گروه رقص تشکیل دهد. شور و شوق تبلیغی وی به زودی سبب توسعه مجموعه‌ای از مدارس رقص در سراسر کانادا شد از جمله شهرهای تورنتو کلگری اوشاوا همیلتون فورت ویلیام پورت آرتور کنورا وینیپگ ادمونتون یورکتون رجاینا وگرویل کنورا دافین وینزر و …سرانجام آورامنکو مدارسی را در ایالات متحدۀ آمریکا تأسیس کرد از جمله نیویورک فیلادلفیا دیترویت کلیولند یوتیکا یانکرز بوفالو بوستون و …
آورامنکو بسیاری از گروه‌های رقص اوکراینی را در دوران زندگی خود ایجاد کرد. وی که طبیعتاً یک کوچ نشین بود اغلب تنها دو تا سه ماه در یک منطقه می‌ماند و تقریباً به همان اندازه که طول می‌کشید تا کل مجموعۀ رقص‌های خود را به گروه جدیدی از دانش آموزان آموزش دهد. زمانی که وی سرانجام شهری را ترک می‌کرد یک رهبر را برای ادامۀ آموزش رقص‌ها منصوب می‌کرد. خیلی از این رهبران منصوب بعدا گروه‌های رقص اوکراینی خود را ایجاد کردند. یکی از این رهبران چستر کوک بود که در سال ۱۹۵۹ میلادی اولین مدیر هنری رقصندگان شومکا اوکراینی شد و در سال ۱۹۶۹ میلادی شرکت رقص اوکراینی چرموش را در ادمونتون تأسیس کرد. واسیل آورامنکو به علت این رویکرد جانی اپلسید وارانه به هنر خود در جوامع اوکراینی دور از وطن به عنوان پدر رقص اوکراینی شناخته می‌شود و به گسترانندۀ این رقص اوکراینی در سراسر دنیا نسبت داده می‌شود.
شاگردان آورامنکو به بسیاری از مناطق آمریکای شمالی سفر کردند و در مکان‌های مهمی مثل نمایشگاه جهانی و کاخ سفید با استقبال بسیاری روبرو شدند. وی حتی یک بار بیش از پانصد رقصنده را جمع کرد تا در یک شب مجلل رقص اوکراینی که در خانۀ اُپرای متروپولیتن نیویورک در سال ۱۹۳۱ میلادی اجرا شد با وی روی صحنه ظاهر شوند. آورامنکو در آخر به سمت تولید فیلم در ایالات متحدۀ آمریکا رفت و نسخه‌های سینمایی اُپرای اوکراینی ناتالکا پولتاوکا و کازاک‌ها در تبعید و همچنین دیگر درام‌های اوکراینی با بازی مهاجران اوکراینی و البته همیشه با برجسته‌سازی رقص اوکراینی را تولید کرد.
در سال ۱۹۷۸ میلادی کارگاه رقص اوکراینی توسط چندین معلم برجستۀ رقص اوکراینی در آمریکای شمالی از جمله روما پریما-بوهاچفسکی در نیویورک شروع شد. پریما بوهاچفسکی که در لویو وین و بعدا وینیپگ آموزش دیده بود پیش از اقامت در ایالات متحدۀ آمریکا و تبدیل شدن به پرکارترین طراح رقص و مدرس رقص صحنه محلی اوکراینی در سراسر دنیا سفر کرده بود. برای بیش از بیست و پنج سال مدیریت وی در کارگاه رقص اوکراین و گروه رقص اوکراینی سیزوکریلی نه تنها برخی از بهترین رقصندگان اوکراینی آمریکای شمالی را آموزش داد بلکه رقصندگان قدیمی را جذب کرد. این مجموعۀ مستعد به پریما بوهاچفسکی اجازه داد تا رقص‌های نوآورانه‌تری را امتحان کند و مضامین مدرن اوکراینی مانند قتل ولودیمیر ایواسیوک نوازندۀ برجسته و فاجعۀ چرنوبیل را بازسازی کند. پریما بوهاچفسکی بعد گسترش نسل بعدی مربیان رقص صحنۀ محلی اوکراینی تأسیس مدارس و مراکز آموزشی متعدد طراحی رقص صدها رقص و آموزش هزاران دانش آموز در سال ۲۰۰۴ میلادی درگذشت.
گسترش رقص اوکراینی در استرالیا
یکی از چهره‌های برجسته در آموزش رقص اوکراینی در استرالیا ولادیمیر کانیا بود که اولین گروه رقص بزرگسالان خود را در سال ۱۹۵۱ میلادی در پرت سازماندهی کرد و چندین دهه آن گروه و دیگر گروه‌ها را اداره کرد. کانیا در زادگاهش یاروسواو در رقص اوکراینی آموزش دیده بود. یکی دیگر از مبتکران اولیه در استرالیا ناتالیا تیروسکی بود که در سال ۱۹۵۲ میلادی باله ملی اوکراین که بعد به وسلکا تغییر اسم داد را در سیدنی تأسیس کرد. تیروسکی به طور حرفه‌ای در اوکراین تحصیل و اجرا کرده بود و تقریبا پنجاه سال به تدریس رقص اوکراینی در استرالیا ادامه داد.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی واسیل آورامنکو از استرالیا دیدن کرد و موفقیت‌های مشابهی را در گسترش رقصندگان در قاره‌ای دیگر و ترویج سبک رقص صحنه محلی اوکراینی که وی و واسیل ورخوینتس پیش قدم آن بودند تجربه کرد. بیشتر نفوذ آورامنکو در استرالیا ناشی از کارگاه‌های بزرگ وی بود که دانش آموزان در سنین مختلف در آن شرکت می‌کردند.
مارینا برزوسکی در سال ۱۹۴۹ میلادی بعد از اجرای برنامه‌های رقص با شرکت‌های رقص متعدد در اوکراین به همراه همسرش به پرت استرالیا نقل مکان کرد. وی بعد از همکاری گسترده با بالۀ استرالیای غربی و مدرسۀ بالۀ استرالیا در سال ۱۹۷۰ میلادی شرکت رقص کلوبوک در ملبورن را تأسیس کرد و مدیر هنری و طراح رقص مقیم شد و در پی آن تورهای موفقی در استرالیا توسط شرکت‌های مختلف رقص محلیِ بین‌المللی برگزار کرد. هدف کلوبوک ایجاد بیان هنری به واسطۀ سنت‌های رقص متنوعی بود که توسط اوکراینی‌ها و سایر مهاجران به استرالیا آورده شده بود.
گروه رقص کازاک‌های کوبان در سال ۱۹۵۶ میلادی در ملبورن تشکیل شد و به رهبری واسیل و لیلی کوالنکو به علت اجرای رقص‌ها و آهنگ‌های کازاک اوکراینی به موفقیت‌های بین‌المللی دست یافتند. تا سال ۱۹۸۹ میلادی این گروه در ۱۳/۰۰۰ نمایش زنده در سی کشور نمایان شد و در صد وشصت برنامۀ تلویزیونی نمایان شد.
بدون دیدگاه