رقص چارلستون
رقص چارلستون به صورت انفرادی با یک شریک زندگی یا به صورت گروهی اجرا می شود. رقص چارلستون در سال 1903 گفته شد یک رقص محلی سیاه بوده که در سراسر جنوب آمریکا شناخته می شود و به خصوص با آن مرتبط است.
چارلستون تجزیه و تحلیل حرکات آن نمایش می دهد که در برخی از رقص های ترینیداد نیجریه و غنا شباهت های بسیاری دارد. رقص چارلستون در شکل اولیه خود خیلی رها شده بود و با ریتم های پیچیده ای که توسط تمبر پا و دستبند ضرب و شتم می شد انجام می شد. حدود 1920 رقصنده حرفه ای رقص چارلستون را به تصویب رساندند و بعد از ظهور آن در موسیقی سیاه Runnin ’Wild 1923 این یک شور و شوق ملی شد. به عنوان یک مد روز رقص سالن رقص برخی از شور و نشاط نسخه قبلی را از دست داد.
موسیقی چارلستون سریع است زمان با ریتم همگام سازی در مرحله اساسی زانوها خم می شوند بعد صاف می شوند چون پاها به داخل و خارج می چرخند. وزن از یک پا به پای دیگر منتقل می شود پای آزاد با زاویه مورب از بدن بیرون رانده می شود. مرحله اساسی اغلب با حرکات سنگین مانند ضربات جلو و عقب هنگام حرکت به جلو آمیخته می شود.
رقص چارلستون بسیار محبوب 1920 بود که توسط هر دو زن جوان و مردان جوان آن نسل رقصیده شد. رقص چارلستون شامل چرخش سریع پاها و همچنین حرکات دست باز است. رقص چارلستون بعد از ظاهر شدن همراه با آهنگ چارلستون توسط جیمز پ جانسون در موسیقی برادوی موسیقی Runnin ‘وحشی در سال 1923 محبوب شد. در دهه 1920 مردان و زنان جوان اخلاق وحشیانه و کدهای اخلاقی نسل والدین خود را رها کردند و در لباس اقدامات و نگرش هایشان سست می شدند. بانوان جوان موهایشان را کاهش دادند دامنشان را کوتاه کردند الکل دود آرایش و لباس پوشیدند و پارک کردند. رقص چارلستون غیرقابل انکار بود. به جای رقص های محبوب در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم مانند پلکا دو مرحله ای و یا والس رقابت های مردمی نسل دوازدهم رقص جدید رقص چارلستون ایجاد شد.
تاریخچه رقص چارلستون
کارشناسان تاریخ رقص معتقدند که برخی از حرکات چارلستون احتمالا از ترینیداد نیجریه و غنا آمده است. اولین حضور آن در ایالات متحده در حدود 1903 در جوامع سیاه در جنوب بود.
سپس در سال 1911 در ویتمن Sisters عمل و در سال 1913 در محصولات هارلم مورد استفاده قرار گرفت. تا زمانی که Runnin وحشی در سال 1923 عرضه نشد آن را بین المللی محبوب نمی شد. ریشه های اسم رقص ناشناخته است اما به سیاه پوستان هایی که در جزیره ساحل چارلستون کارولینای جنوبی زندگی می کنند ردیابی شده است. نسخه اصلی رقصچارلستون گویاتر و سبک تر از نسخه سالن بود.
سبک رقص چارلستون
جالب است که رقص چارلستون را می توان با خودش با یک شریک یا در یک گروه انجام داد. موسیقی برای چارلستون جاز رمته است در زمان 4/4 سریع با ریتم syncopated.
رقص با استفاده از هر دو بازوی شیب دار و حرکت سریع پاها رقص دارای پایه و بعد تعدادی از تغییرات اضافی است که می تواند اضافه شود.
جوزفین بیکر رقاصنده مشهور به رقص چارلستون علاقه داشت بلکه به حرکتش ادامه داد و سبب شد که آن را احمقانه و خنده دار جلوه دهد. وقتی که او در سال 1925 به عنوان بخشی از La Revue Negre به پاریس سفر کرد وی به چارلستون مشهور در اروپا و همچنین ایالات متحده کمک کرد.رقص چارلستون در دهه 1920 بسیار محبوب بود مخصوصا با Flappers و امروز همچنان بخشی از رقص نوسان است.
بدون دیدگاه